Ագրեսիվ հավատք
Հավատացյալ ասելով մարդիկ հաճախ հասկանում են խեղճ, անպաշտպան ու անզոր մարդ: Սակայն ժամանակն է հասկանալ, որ հավատացյալը նա է, ով ընդունում է հոգևոր աշխարհի իրականությունը և կարողանում է ներխուժել այդ իրականության մեջ: Նա կարողանում է ինչ-որ բան փոխել հոգևոր աշխարհում, ինչի արդյունքում փոխվում է ֆիզիկական աշխարհը:
Հավատացյալ մարդը պատերազմում է հոգևոր աշխարհում, իսկ պատերազմն առանց ագրեսիայի չի լինում:
Եթե մենք անենք այն, ինչ ասում էր Հիսուսը, ապա կստանանք այն, ինչ խոստացել է Հիսուսը: Ինչպես ճանաչում ենք Հիսուսին, այնպիսին կլինենք:
Հիսուսը խեղճ չի եղել: Հիսուսը հաղթական է եղել: Մենք Նրան ճանաչում ենք որպես հաղթական, և մենք էլ պետք է լինենք հաղթական: Երբ Հիսուսին ներկայացնում են որպես Աստծո Գառ, դա արտահայտում է ոչ թե Նրա խեղճ լինելը, այլ այն, որ Նա պիտի մորթվեր հանուն մեր փրկության:
«Եւ եկան տուն, եւ դարձեալ հաւաքուեցաւ ամբոխը, մինչեւ որ չ’կարողացան հաց էլ ուտել։ Եւ նորա ընտանիքը լսելով դուրս եկան նորան բռնելու. որովհետեւ ասում էին թէ գժուել է» Մարկ.3:20-21:
Հիսուսի ծառայությունն այնքան կրակոտ էր ու արտասովոր, ոչ մարդիկ կարծում էին, թե խենթացել է: Նա բռնկված էր Սուրբ Հոգու կրակով, Նրա ծառայությունը ստանդարտ չէր:
Երբ մարդ դեմ է դուրս գալիս աղքատությանն ու հիվանդությանը, քաղաքավարությունը իմաստազրկվում է: Որովհետև մարդը պատերազմում է, իսկ պատերազմում քաղաքավարություն չկա:
Բարկանալը նորմալ երևույթ է, բայց պետք է իմանալ, թե ում դեմ ուղղել բարկությունը: Հիսուսը գիտեր դա: Նա Իր բարկությունն ուղղում էր սատանայի և դևերի դեմ:
«Տէրը դուրս է գալու հզօրի պէս. Պատերազմի մարդի պէս գրգռելու է իր նախանձը. Աղաղակելու ու նաեւ բարձրաձայն գոչելու է, եւ յաղթող է հանդիսանալու իր թշնամիների վերայ։ Ես վաղուց է լռել եմ, հանդարտ էի եւ ինձ զսպել էի. Բայց հիմա ծննդականի պէս պիտի գոռամ, շունչ պիտի առնեմ եւ շնչեմ էլ»։ Ես.42:14:
Աստված աղաղակում է, բարձրաձայն գոչում է թշնամիների վրա: Գոռում է ծննդկանի պես:
Մենք նույնպես, քանի դեռ շնչում ենք, քանի դեռ պայքարում ենք, քանի դեռ կրակ կա մեր մեջ՝ պիտի գոռանք, պիտի աղաղակենք ու հաղթենք մեր թշնամիներին:
Սեփական լրատվություն:
