ՆՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Դահլիճում նստած է մոտ 200 մարդ:

Քարոզիչը հարցնում է.

- Ո՞վ է ուզում այս գումարը:

 Բոլորը բարձրացնում են իրենց ձեռքը: Հովիվը սեղմում է թղթադրամը ափի մեջ, հետո բացում ու նորից հարցնում ներկա գտնվողներին:

- Դեռ այս գումարը ցանկացողներ կա՞ն:

Նորից բոլորը բարձրացնում են ձեռքերը:

- Ուրեմն ես ուրիշ բան կանեմ,- ասում է նա:

Թղթադրամը գցում է գետնին, տրորում այն, ապա բարձրացնում է կեղտոտ թղթադրամը և նորից հարցնում․

-Դե իսկ հիմա, որևէ մեկին այն պե՞տք է այս տեսքով:

Եվ նորից բոլորը բարձրացնում են իրենց ձեռքերը:

-Սիրելիներս,- ասում է քարոզիչը,- հենց նոր դուք սովորեցիք շատ կարևոր բան: Անկախ այն բանից, թե ես ինչ վիճակի հասցրեցի այս թղթադրամը, դուք շարունակում եք ցանկանալ այն ձեռք բերել, քանզի գումարը այդ ընթացքում չկորցրեց իր արժեքը:

Այն դեռ թղթադրամ է 100 դոլոր արժողությամբ: Մեր կյանքում հաճախ է պատահում, երբ մենք անտեսված ենք, մերժված: Դա մեր իրական կյանքն է…այդ պահերին մենք մեզ զգում ենք ինչպես ոչնչություն:

Մեր արժեքը չի որոշվում նրանով, թե ինչ ենք մենք անում կամ ում հետ ենք մտերիմ, այլ նրանով, թե ինչպիսին ենք մենք:

Աղբյուր՝ protestant.am