Երեք քայլ դեպի օրհնություն
Օրնված մարդը յուրահատուկ մարդ է: Հարստությունը դեռ օրհնություն չէ, մարդը կարող է շատ հարուստ լինել բայց չլինել օրհնված, իսկ մի աղքատ մարդ, ով ոչինչ չունի, բայց փրկված է և ունի հավիտենական կյանք` արդեն օրհնված է: Օրհնված է նա ով իր տունը ժայռի վրա է կառուցում, այսինքն` Աստծո Խոսքի :
Ահա երեք քայլ, որոնք առաջնորդում են մեզ դեպի օրհնություն
1.Վարժեցնել միտքը
Առակաց գիրքն ասում է, որ ինչպես մարդը մտածում է այդպիսին էլ կա: Շատերի ներկա վատ իրավիճակները իրենց իսկ մտածելակերպի արդյունքն են: Մեր գլխով բազում մտքեր են անցնում, որոնցից շատերի դեմ պետք է պայքարել:
Ուշադիր եղիր` ինչ ես ինքդ մտածում: Մենք շատ ենք քննում, թե այլ մարդիկ ինչ են մտածում, ինչպես են մտածում, բայց ինքներս մեր մտածելակերպի մասին ավելի շատ պետք է մտածենք:
2. Ճիշտ դավանություններ անել
Իմաստուն մարդը գիտի երբ, որտեղ և ինչ է խոսում:
Եւ Խոսքը մարմին եղաւ՝ և բնակվեց մեր մէջ: Հով. 1:14
Բերանի դավանությունը հոգևոր իրականությունը վերածում է ֆիզիկական իրականության:
Պինդ բռնենք յոյսի դաւանութիւնն՝ անսայթաք. Որ հաւատարիմ է խոստացողը։ Եբր. 10:23
Եթե պինդ չբռնես քո հույսի դավանությունը, այլ պարզապես բռնես, ապա հակառակորդ հեշտությամբ կարող է այն խլել քեզանից:
3.Լինել հնազանդ
Հնազանդությունը խոսում է հավատքի, հավատարմության, խոնարհության մասին: Անհնազանդությունը առաջնորդում է դեպի ապստամբության:
Աստծուն ավելի շատ մեր հնազանդություն է պետք քան մեր լավ գործերը` թեկուզ հենց Իր համար: Սավուղից պահանջվում էր ընդամենը մեկ բան` սպասել, հնազանդվել բայց նա շտապեց` արդյունքում.
Մի՞թէ Տէրը այնքան հաւանում է ողջակէզների եւ զոհերի ինչպէս Տիրոջ ձայնին լսելուն. Ահա հնազանդութիւնը՝ զոհից լաւ է, և ականջ դնելը՝ խոյերի ճարպիցը։ Որովհետեւ ապստամբութիւնը կախարդութեան մեղքի պէս, եւ անհնազանդութիւնը կռապաշտութեան պէս է. Որովհետեւ դու Տիրոջ խօսքը մերժեցիր, Նա էլ քեզ մերժեց՝ որ թագաւոր չ’լինես։ Ա. Թագ.15:22-23
Սավուղի անհնազանդությունն իր ողջ կյանքը ողբերգության վերածեց:
Անհնազանդությունը ընտանիքում, եկեղեցում, աշխատավայրում կարող է անեծքի պատճառ դառնալ, իսկ հնազանդությունը՝ օրհնության պատճառ, քանի որ Տերը խոնարհներին շնորհք է տալիս:
Հովիվ Տիգրան Թադևոսյան
